Labstreet
DOROTA POROWSKA
Tarragone, styczeń 2013
Kolorowe wideo, 10 min 06.
| Schemat labiryntu z Pylos, dzięki swej matematycznej strukturze, jest uniwersalny i daje się zrealizować w dowolnej przestrzeni, dowolnym czasie i w każdym kontekście kulturowo- społecznym.
W Tarragonie, dzięki pracy z dziećmi, udało się uwypuklić jego wymiar ludyczny. Żywiołowy bieg dominował nad kontemplacją miar, liczb i nagłych zwrotów kierunku podążania. W czasie działań zmieniała się perspektywa naszego patrzenia, kiedy fruwaliśmy, nagle spadaliśmy głową w dół, aby potem odbić się od dna i krzykiem oznajmialiśmy nasze emocje. Labirynt, jako taki, wydaje się być atrakcyjny ze względu na to, że koresponduje ze schematycznością ludzkiego życia i działania. W Tarragonie w pracy z dziećmi stworzyliśmy swój własny labirynt złożony z uporczywie powtarzanych zachowań oraz słabych i mocnych punktów powoływanej przez nas przestrzeni. Ten labirynt stał się gwarantem naszego bezpieczeństwa. |