The impetuous running dominated, contemplating measures and sudden turns of direction. The perspective changed while flying, sudden falling upside down, then bouncing off the bottom and declaring enthusiastic emotions, screaming. A labyrinth seems appealing because it corresponds to life’s schematic form. In Tarragona we created our own labyrinth consisting of stubbornly repeated behaviors, weak and strong spots of the created space. That labyrinth became a guarantor of our security.

Su impetuoso recorrido perdura contemplando formas y giros repentinos. La perspectiva se transforma al volar, derrumbándose repentinamente para rebotar contra el suelo y expresar así emociones entusiastas, gritos. El laberinto llama la atención porque corresponde con la naturaleza esquemática de la vida. En Tarragona hemos diseñado nuestro propio laberinto basado en comportamientos obstinadamente repetitivos: los puntos débiles y fuertes del espacio creado. Este laberinto se ha convertido en garantía de nuestra seguridad.

W Tarragonie, dzięki pracy z dziećmi, udało się uwypuklić jego wymiar ludyczny. Żywiołowy bieg dominował nad kontemplacją miar, liczb i nagłych zwrotów kierunku podążania. W czasie działań zmieniała się perspektywa naszego patrzenia, kiedy fruwaliśmy, nagle spadaliśmy głową w dół, aby potem odbić się od dna i krzykiem oznajmialiśmy nasze emocje.

Labirynt, jako taki, wydaje się być atrakcyjny ze względu na to, że koresponduje ze schematycznością ludzkiego życia i działania. W Tarragonie w pracy z dziećmi stworzyliśmy swój własny labirynt złożony z uporczywie powtarzanych zachowań oraz słabych i mocnych punktów powoływanej przez nas przestrzeni. Ten labirynt stał się gwarantem naszego bezpieczeństwa.